تقویم نجومی سال ۱۴۰۲

سیاره زهره که پس از خورشید و ماه، درخشان‌ترین جرم در آسمان سیاره زمین است، در میانه‌ی خرداد امسال به بیشترین کشیدگی شرقی خود می‌رسد و بیشترین فاصله‌ی ظاهری از خورشید را در آسمان خواهد داشت. چند روز قبل از این زمان، زهره در ۲۲ اردیبهشت، بیشترین ارتفاع را از افق غربی دارد و در لحظه‌ی غروب خورشید، ۳۹ درجه بالا‌تر از افق دیده می‌شود. چند روز پس از بیشترین کشیدگی شرقی، زهره به اوج درخشش می‌رسد و قدر ظاهری ۴.۵- خواهد داشت.

بیشترین کشیدگی‌های زهره، تقریبا هر ۱٫۶ سال یکبار تکرار می‌شوند و بیشترین کشیدگی شرقی بعدی، دی ماه ۱۴۰۳ خواهد بود.

در این شب، سیاره‌ی مریخ، در میان ستارگان پرشمار خوشه‌ی ستاره‌ای کندوی عسل (M44) جای می‌گیرد. تضاد رنگ سرخ مریخ با ستاره‌های خوشه، چشم‌انداز زیبایی ایجاد می‌کند.

زیر آسمان تاریک (بدون آلودگی نوری شهرها)، خوشه‌ی کندوی عسل با چشم غیرمسلح دیده می‌شود، ولی در شهر‌ها، باید از دوربین دوچشمی یا تلسکوپ برای رصد این رویداد استفاده کنید.

چند شب پس از ملاقات مریخ و M44، این بار سیاره‌ی زهره مهمان این خوشه می‌شود. در میدان دید تلسکوپ، زهره به شکل هلال تربیع (نیم‌دایره)، در کنار ستارگان خوشه دیده می‌شود.

به نظر می‌رسد امسال، ماه تصمیم گرفته دست از سر علاقه‌مندان بارش‌های شهابی بر دارد تا بتوانند بدون مزاحمت نور ماه، بیشترین شهاب‌های ممکن را ببینند.

بارش شهابی برساوشی، مانند هر سال در شب ۲۱ مرداد تا طلوع آفتاب روز بعد به اوج خود می‌رسد. هر چند، این بارش از اواخر تیر تا ابتدای شهریور فعال است و در این بازه زمانی کم و بیش می‌توان شاهد شهاب‌های برساوشی بود.

برخلاف سال گذشته که ماه کامل بسیاری از شهاب‌ها را محو کرد، امسال در شب اوج بارش، هلال آخر ماه، تأثیر کمی خواهد داشت و رصدگران در صورت سفر به خارج از شهر‌ها، تا ۱۰۰ شهاب در ساعت می‌توانند ببینند.

شب ۵ شهریور، زمین بین خورشید و سیاره زحل قرار می‌گیرد و این سیاره در بزرگ‌ترین و درخشان‌ترین وضعیت در طول سال قرار دارد. این بهترین فرصت برای رصد حلقه‌ها و قمر‌های این سیاره‌ی زیبا است.

تماشای پنهان شدن ستارگان و سیاره‌ها پشت ماه و ظاهر شدن مجددشان از سوی دیگر آن، تجربه‌ی جالبی برای هر انسانی است. این پدیده، اختفا نامیده می‌شود.

ماه در آسمان، در مسیر مشخصی از میان ستارگان حرکت می‌کند. در این مسیر، چند ستاره‌ی پرنور قرار دارند که اختفای آن‌ها دیدنی است. یکی از این ستارگان، ستاره‌ی سرخ‌رنگ قلب‌العقرب است. در سال ۱۴۰۲، دو اختفای ماه و قلب‌العقرب از ایران دیده می‌شود. البته هر اختفا بخاطر زاویه‌ی دید متفاوت رصدگران در نقاط جغرافیایی متفاوت سیاره‌ی زمین، فقط از مناطق محدودی دیده می‌شود.

به همین دلیل، اختفای ۲۶ مهر قلب‌العقرب از مناطق مرکزی و اختفای ۱۶ بهمن از جنوب شرقی ایران دیده می‌شوند.

مانند زحل، مشتری هم در وضعیت مقابله، بهترین شرایط برای رصد را دارد و کمربند‌های جوی و سایه‌ی قمر‌های آن روی سطح گازی سیاره، بهتر از هر زمان دیگری در طول سال، دیده می‌شوند.

هر چند امسال اختفای سیارات پر نور پشت ماه، در طول شب، از ایران قابل دیدن نیست، ولی پرنورترین سیاره‌ی آسمان، در روشنایی روز پشت هلال ماه پنهان خواهد شد.

برای بسیاری از مردم که فکر می‌کنند ماه فقط شب‌ها در آسمان است و روز‌ها دیده نمی شود؛ شنیدن این خبر که سیاره‌ی زهره هم در روشنایی روز دیده می‌شود، باورکردنی نیست. ولی این سیاره به قدری پرنور است که اگر مکان آن را در آسمان بدانید، به سادگی با چشم غیرمسلح در آسمان آبی دیده می‌شود.

در زمان شروع اختفا، ماه و سیاره زهره نزدیک به افق غربی هستند و رصد آن‌ها دشوار است. مناطق شمال غربی ایران، شرایط بهتری برای رصد این رویداد خواهند داشت.

مانند بارش شهابی برساوشی، بارش جوزایی نیز پس از ۳ سال حضور پر رنگ ماه در آسمان، امسال در شب‌های آغازین ماه قمری روی می‌دهد و هلال باریک ماه، نمی‌تواند زیبایی شهاب‌ها را بپوشاند.

در شب اوج بارش شهابی جوزایی، در شرایط ایده‌آل رصدی، تا ۱۵۰ شهاب در هر ساعت می‌توان دید.

صبحگاه ۳ اسفند ۱۴۰۲، دقایقی پیش از طلوع آفتاب، همسایه‌های زمین در منظومه شمسی، در کنار هم در آسمان دیده می‌شوند. فاصله آن‌ها در آسمان، حدود نیم درجه خواهد بود، ولی در واقع ۱۱۵ میلیون کیلومتر از هم فاصله دارند.

با توجه به فاصله کم آن‌ها از خورشید، فقط نیم ساعت پیش از طلوع آفتاب برای رصد این مقارنه فرصت خواهید داشت.

شب ۵ شهریور، زمین بین خورشید و سیاره زحل قرار می‌گیرد و این سیاره در بزرگ‌ترین و درخشان‌ترین وضعیت در طول سال قرار دارد. این بهترین فرصت برای رصد حلقه‌ها و قمر‌های این سیاره‌ی زیبا است.

تماشای پنهان شدن ستارگان و سیاره‌ها پشت ماه و ظاهر شدن مجددشان از سوی دیگر آن، تجربه‌ی جالبی برای هر انسانی است. این پدیده، اختفا نامیده می‌شود.

ماه در آسمان، در مسیر مشخصی از میان ستارگان حرکت می‌کند. در این مسیر، چند ستاره‌ی پرنور قرار دارند که اختفای آن‌ها دیدنی است. یکی از این ستارگان، ستاره‌ی سرخ‌رنگ قلب‌العقرب است. در سال ۱۴۰۲، دو اختفای ماه و قلب‌العقرب از ایران دیده می‌شود. البته هر اختفا بخاطر زاویه‌ی دید متفاوت رصدگران در نقاط جغرافیایی متفاوت سیاره‌ی زمین، فقط از مناطق محدودی دیده می‌شود.

به همین دلیل، اختفای ۲۶ مهر قلب‌العقرب از مناطق مرکزی و اختفای ۱۶ بهمن از جنوب شرقی ایران دیده می‌شوند.

مانند زحل، مشتری هم در وضعیت مقابله، بهترین شرایط برای رصد را دارد و کمربند‌های جوی و سایه‌ی قمر‌های آن روی سطح گازی سیاره، بهتر از هر زمان دیگری در طول سال، دیده می‌شوند.

هر چند امسال اختفای سیارات پر نور پشت ماه، در طول شب، از ایران قابل دیدن نیست، ولی پرنورترین سیاره‌ی آسمان، در روشنایی روز پشت هلال ماه پنهان خواهد شد.

برای بسیاری از مردم که فکر می‌کنند ماه فقط شب‌ها در آسمان است و روز‌ها دیده نمی شود؛ شنیدن این خبر که سیاره‌ی زهره هم در روشنایی روز دیده می‌شود، باورکردنی نیست. ولی این سیاره به قدری پرنور است که اگر مکان آن را در آسمان بدانید، به سادگی با چشم غیرمسلح در آسمان آبی دیده می‌شود.

در زمان شروع اختفا، ماه و سیاره زهره نزدیک به افق غربی هستند و رصد آن‌ها دشوار است. مناطق شمال غربی ایران، شرایط بهتری برای رصد این رویداد خواهند داشت.

مانند بارش شهابی برساوشی، بارش جوزایی نیز پس از ۳ سال حضور پر رنگ ماه در آسمان، امسال در شب‌های آغازین ماه قمری روی می‌دهد و هلال باریک ماه، نمی‌تواند زیبایی شهاب‌ها را بپوشاند.

در شب اوج بارش شهابی جوزایی، در شرایط ایده‌آل رصدی، تا ۱۵۰ شهاب در هر ساعت می‌توان دید.

صبحگاه ۳ اسفند ۱۴۰۲، دقایقی پیش از طلوع آفتاب، همسایه‌های زمین در منظومه شمسی، در کنار هم در آسمان دیده می‌شوند. فاصله آن‌ها در آسمان، حدود نیم درجه خواهد بود، ولی در واقع ۱۱۵ میلیون کیلومتر از هم فاصله دارند.

با توجه به فاصله کم آن‌ها از خورشید، فقط نیم ساعت پیش از طلوع آفتاب برای رصد این مقارنه فرصت خواهید داشت.