تاریخ شهادت امام حسن مجتبی(ع) در تقویم ۱۴۰۲ چه روزی است؟
امام حسن(ع) دومین امام شعیان است که در۱۵ ماه رمضان در مدینه منوره، دیده به جهان گشود و در ۲۸ صفر سال پنجاه هجری قمری به شهادت رسید. در این مطلب از صفحه اقتصاد « تاریخ شهادت امام حسن (ع) در تقویم ۱۴۰۲» را بررسی خواهیم کرد. با ما همراه باشید.
نام او «حَسَن» صفتی به‌معنای «خوبی و نیکوئی» است. بنا به برخی روایات اهل سنت، علی مایل بود نام وی را «حَمزه»، «جَعفَر» یا «حَرْب» بگذارد، اما محمد، اسم حسن را بر وی گذاشت. به روایت ابن‌بابویه، محدث شیعه، علی درحالی‌که گفت پیش از پیامبر اقدام به نام‌گذاری نمی‌کند اما اعلام کرد که نام «حرب» را می‌پسندد. پیامبر او را حسن نام نهاد. در برخی احادیث، نام‌گذاری حسن به الهامی الهی نسبت داده شده و نیز گفته شده که نام‌های «حسن» و «حسین»، دو نام بهشتی هستند که پیش از اسلام میان اعراب وجود نداشته‌است. برخی از نام‌های او که پیامبر بر وی نهاد، با نام حسین وجه مشترک دارد، مانند اینکه نام «حسن» هم‌سنگ نام «شَبَّر» یا در روایاتی «جُهْر» — نامِ قرینِ «شُبَیْر» — پسر هارون است؛ یا سَیِّدُ شَبابِ أهلِ‌الْجَنَّة که این نام سبب شهرت عام وی به «سیّد» نیز شده‌است.
تاریخ شهادت امام حسن (ع) در تقویم سال ۱۴۰۲
تاریخ دقیق شهادت امام حسن مجتبی علیه السلام در تقویم شمسی برابر است با :
روز پنجشنبه ۲۳ شهریور ۱۴۰۲
تاریخ دقیق شهادت امام حسن مجتبی علیه السلام در تقویم قمری برابر است با :
روز جمعه ۲۸ صفر سال ۱۴۴۵
تاریخ دقیق شهادت امام حسن مجتبی علیه السلام در تقویم میلادی برابر است با :
روز پنجشنبه ۱۴ سپتامبر ۲۰۲۳
شهادت حضرت حسن مجتبی ۱۴۰۲ چند شنبه و چه روزی است؟
جمعه ۲۴ شهریور روز شهادت حضرت امام حسن مجتبی است.
آیا روز شهادت امام حسن(ع) تعطیل رسمی است؟
پنجشنبه ۲۳ شهریور ۱۴۰۲ و ۲۸ صفر ۱۴۴۵ تاریخ شهادت حضرت امام حسن مجتبی است که تعطیل رسمی است.
زندگینامه امام حسن مجتبی
ولادت
امام حسن (ع) در 15 ماه رمضان سال سوّم هجرت در مدینه تولد یافت. وی نخستین پسری بود که خداوند متعال به خانواده علی و فاطمه عنایت کرد.
رسول اکرم (ص) بلافاصله پس از ولادتش، او را گرفت و در گوش راستش اذان و در گوش چپش اقامه گفت. سپس برای او گوسفندی قربانی کرد، سرش را تراشید و هموزن موی سرش - که یک درم و چیزی افزون بود - نقره به مستمندان داد. پیامبر (ص) دستور داد تا سرش را عطرآگین کنند و از آن هنگام آیین عقیقه و صدقه دادن به هموزن موی سر نوزاد سنت شد. این نوزاد را حسن نام داد و این نام در جاهلیت سابقه نداشت. کنیه او را ابومحمّد نهاد و این تنها کنیه اوست.
القاب امام حسن (ع)
لقب های او: سبط، سید، زکی، مجتبی است که از همه معروفتر (مجتبی) است.
آغاز امامت ۱۰ ساله امام دوم شیعیان (ع)
آن حضرت (ع) در سن ۲۷ سالگی و پس از حادثه دهشتناک ضربت خوردن پدر ارجمند خود امام علی (ع) در مسجد کوفه و شهادت ایشان در ۲۱ رمضان سال ۴۰ هجری قمری، به امر خدا و طبق وصیت آن حضرت (ع) به مقام امامت رسید.
مدت امامت آن حضرت (ع) ۱۰ سال به طول انجامید و نزدیک به ۶ ماه هم به اداره امور مسلمین پرداخت. در این مدت معاویه که دشمن سرسخت امام علی (ع) و خاندان آن امام همام (ع) بود و سال ها به طمع خلافت (در آغاز به بهانه خونخواهی عثمان و در آخر آشکارا به طلب خلافت) جنگیده بود، به عراق مقر خلافت امام حسن (ع) لشکر کشید و جنگ را آغاز کرد.
پس از شهادت امام علی (ع) و سخنرانی امام حسن (ع) در مسجد کوفه، همه مردم کوفه، مدائن، عراق، حجاز و یمن، با شوق و رغبت با ایشان بیعت کردند، جز معاویه که خواست از راهی دیگر برود و با آن حضرت (ع) همان رفتاری را پیش گیرد که با پدرش امام علی (ع) در پیش گرفته بود.
نظر شما