آیین نامه قانون حمایت از گزارشگران فساد
آیین نامه اجرایی فصل دوم قانون حمایت از گزارشگران فساد ابلاغ شد.
وزارت دادگستری- وزارت اطلاعات- وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح
سازمان بازرسی کل کشور- فرماندهی انتظامی جمهوری اسلامی ایران
هیئت وزیران در جلسه ۱۸/۶/۱۴۰۳ به پیشنهاد شماره ۸۳۲۷۵ مورخ ۹/۳/۱۴۰۳ سازمان بازرسی کل کشور با همکاری نهادهای پذیرنده موضوع قانون حمایت از گزارشگران فساد مصوب ۱۴۰۲ و به استناد اصل یکصد و سی و هشتم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و ماده (۵) قانون مذکور، آیین نامه اجرایی فصل دوم قانون یادشده را به شرح زیر تصویب کرد:
آیین نامه اجرایی فصل دوم قانون حمایت از گزارشگران فساد
فصل اول- تعاریف و اختصارات
ماده ۱- در این آیین نامه، اصطلاحات زیر در معانی مشروح مربوط به کار می‌روند و سایر اصطلاحات، تابع تعاریف مندرج در ماده (۱) قانون حمایت از گزارشگران فساد مصوب ۱۴۰۲ است:
۱- قانون: قانون حمایت از گزارشگران فساد مصوب ۱۴۰۲.
۲- فساد: رفتارهای موضوع تبصره بند (۱) ماده (۱) و ماه (۲) قانون.
۳- سامانه: سامانه الکترونیکی گزارشگران فساد موضوع ماده (۳) قانون.
۴- سازمان: سازمان بازرسی کل کشور.
۵- گزارش شونده: شخصی که ارتکاب فساد در رابطه با وی گزارش شده است.
۶- گزارشگر شناس: شخص موضوع بند (۲) ماده (۱) قانون که مشخصات خود را در سامانه اعلام کرده و هویت توی از طریق سامانه‌های الکترونیکی ذیربط احراز شود.
۷- گزارشگر ناشناس: شخص موضوع بند (۲) ماده (۱) قانون که بدون ارائه اطلاعات هویتی و تحت عنوان ناشناس، اقدام به گزارشگری موضوع قانون می‌نماید.
فصل دوم- طراحی و راه اندازی سامانه
ماده ۲- به منظور دریافت گزارش موضوع قانون، سامانه با استفاده از ظرفیت ها و امکانات موجود در سازمان با همکاری نهادهای پذیرنده و قوه قضائیه ایجاد می‌شود. به‌نحوی‌که سامانه در سازمان ایجاد و سایر دستگاه‌ها به آن دسترسی داشته باشند. گزارش‌ها با توجه به نظام رتبه بندی توسط سامانه به نهاد پذیرنده ارجاع می شود.
ماده ۳- سامانه باید به نحوی طراحی شود که ضمن استقرار در سازمان و امکان دسترسی سایر دستگاه‌های ذیربط، با رعایت محرمانگی اطلاعات مندرج در سامانه و هویت گزارشگر، دارای قابلیت‌های زیر باشد:
۱- دریافت گزارش و مستندات به صورت شناس یا ناشناس.
۲- دسترس‌پذیری و امکان ثبت گزارش به صورت صوتی.
۳- اخذ اطلاعات لازم برای رتبه‌بندی گزارش و انتخاب نهاد پذیرنده و رتبه‌بندی گزارش‌ها.
۴- ارسال گزارش به نهادهای پذیرنده مطابق فصل پنجم این آیین نامه.
۵- ارسال گزارش و نتیجه بررسی نهاد پذیرنده منطبق با قوانین و مقررات حاکم بر آن نهاد، به مرجع صالح برای رسیدگی و اعلام نتیجه بررسی‌ها به گزارشگر.
۶- امکان ثبت اطلاعات هویتی توسط گزارشگر ناشناس در تمامی مراحل.
۷- ثبت درخواست پاداش موضوع فصل چهارم قانون و حمایت، توسط گارشگر شناس و پیگیری آن.
۸- استفاده از سوابق موجود و ارتباط برخط با پایگاه های اطلاعاتی.
۹- گزارش گیری عملکرد نهادهای پذیرنده و ارائه گزارش به این نهادها
فصل سوم- ثبت گزارش
ماده ۴- برای ثبت گزارش در سامانه، رعایت موارد زیر ضروری است:
۱- اعلام هویت گزارشگر در سامانه الزامی نیست. در صورت تمایل گزارشگر به ثبت گزارش به صورت شناس، در خصوص شخص حقیقی صرفاً نام و نام خانوادگی، شماره ملی، تاریخ تولد و شماره تلفن همراه و در خصوص شخص حقوقی، نام و شناسه ملی اخذ می شود.
تبصره- در صورت عدم تمایل گزارشگر به ثبت مشخصات هویتی خود، چنانچه طبق قانون، گزارشگر استحقاق دریافت پاداش موضوع فصل چهارم قانون و حمایت را داشته باشد، برخورداری وی از این امتیازات، منوط به احراز هویت و اثبات گزارشگری وی نزد مقام ذیصلاح قضایی است.
۲- بیان محتوای گزارش که متضمن موارد مندرج در بند (۱) ماده (۱) قانون باشد، با رعایت استثنای مذکور در تبصره بند یاد شد.
ماده ۵- پس از ثبت هر گزارش، اعم از اینکه گزارشگر آن شناس یا ناشناس باشد، یک شناسه به گزارش اختصاص می یابد و برای هر گزارشگر، یک حساب کاربری اختصاصی در سامانه ایجاد می شود.
تبصره- در صورت تعدد گزارشگران در یک گزارش واحد و تأیید آنها توسط سامانه، مشخصات همه مشارکت کنندگان، ذیل یک حساب کاربری درج می شود.
فصل چهارم- نظام رتبه بندی گزارش ها
ماده ۶- برای تشخیص اهمیت گزارش ها و اولویت آنها، شاخص های مربوط به رتبه بندی گزارش ها در خصوص گزارش دهنده، گزارش شونده، سازمان محل وقوع فصاد، مبلغ و ارزش مال موضوع فساد، زمان ارتکاب فساد و موضوع فساد، در سامانه اعمال شده و به گزارش امتیاز داده می شود.
ماده ۷- اجرای شاخص مربوط به گزارش‌دهنده به شرح زیر است:
۱- ارائه مدارک و مستندات مرتبط با فساد توسط گزارشگر.
۲- وجود سابقه گزارشگری موفق و متقن از گزارشگر در سامانه.
۳- شناس بودن گزارشگر.
۴- وقوع فساد در مرئی و منظر گزارشگر.
۵- اطلاع یافتن گزارشگر از وقوع فساد به واسطه شهود و مطلعان موثق با هویت مشخص.
۶- ارائه قرائن و اماراتِ نوعاً دال بر وقوع فساد توسط گزارشگر.
۷- مسئولیت قانونی یا حرفه ای گزارشگر در ارتباط با موضوع گزارش.
۸- ذی‌نفع نبودن گزارشگر.
۹- حقیقی نبودن گزارشگر.
۱۰- فرد نبود گزارشگر.
ماده ۸- اجزای شاخص مربوط به گزارش شونده به شرح زیر است:
۱- مقامات موضوع ماده (۷۱) قانون مدیریت خدمات کشوری و سایر اشخاص همتراز آنان و مسئولان منصوب از سوی مقام معظم رهبری و نمایندگان مجلس خبرگان رهبری.
۲- دارندگان پایه قضایی و مدیران مراجع نظارتی و اطلاعاتی و امنیتی و نیروهای مسلح و بنیادها و مؤسسات شرکت‌های تابعه و وابسته به آنها و نهادها و مؤسساتی که زیر نظر مقام معظم رهبری اداره می شوند.
۳- مدیران دستگاه های موضوع ماده (۲) قانون حداکثر استفاده از توان تولیدی و خدماتی کشور و حمایت از کالای ایرانی مصوب ۱۳۹۸ و مدیران و یا اعضای هیئت مدیره هیئت امنا، هیئت عامل، مجمع و عناوین مشابه آنها و یا بازرس قانونی و یا حسابرس مؤسسات و شرکت‌های دولتی و یا وابسته به دولت، نهادهای عمومی غیردولتی و نیز شوراها و مؤسسات و شرکت‌های تابع و وابسته به آنها و همترازان آنان و مدیران سازمان‌های مشمول بند (الف) ماده (۲) قانون تشکیل سازمان بازرسی کل کشور مصوب ۱۳۶۰ با اصلاحات بعدی و مؤسسات خصوصی مأمور به خدمات عمومی از قبیل بانک‌ها و مؤسسات اعتباری، شرکت‌های بیمه، نمایندگی‌ها و کارگزاری‌های بیمه و بورس، شرکت‌های سهام عدالت، شرکت‌های آب و فاضلاب، توزیع برق، مدیریت تولید برق و مخابرات و کلیه شرکت‌های سرمایه گذاری و یا شرکت های زیرمجموعه آنها، اتاق‌های بازرگانی، صنایع، معادن و کشاروزی ایران، اصناف ایران و تعاون ایران، سازمان‌های نظام مهندسی، سازمان نظام پزشکی، مراکز و کانون‌های استانی وکلا و کارشناسان رسمی دادگستری، کانون سردفتران و دفتریاران، دفاتر پیشخوان دولت، دفاتر خدمات قضایی و دفاتر پلیس +۱۰.
۴- سایر کارکنان دستگاه‌ها، سازمان‌ها، مؤسسات و شرکت‌های مذکور در بندهای (۲) و (۳) این ماده.
۵- سایر اشخاص حقیقی یا حقوقی.
ماده ۹- اجزای شاخص مربوط به سازمان محل وقوع فساد به شرح زیر است:
۱- دستگاه‌های گزارش شونده ملی یا خارجی.
۲- دستگاه های گزارش شونده استانی.
۳- دستگاه های گزارش شونده محلی.
ماده ۱۰- اجزای شاخص مربوط به نوع فساد به شرح زیر است:
برای مشاهده متن کامل آیین نامه، از این لینک دانلود کنید
نظر شما