یادداشت اختصاصی از دکتر فرشاد قوشچی
انتخابات و ۶ تفنگدار بی فشنگ، اما گاهی مشقی
آنچه را تا امروز دوم تیرماه هزار و چهارصد وسه خورشیدی جسته و گریخته از مناظرات و گفتگوهای انتخابات ریاست جمهوری دریافته ام بیان می کنم، بی شک پس از این مشخص نیست چه مباحثی صورت خواهد گرفت که اگر فرصتی باقی باشد و البته تفاوت و تغییری در نظریات و برنامه ها به آن هم خواهم پرداخت.
برای رعایت انصاف ترتیب حروف الفبایی کاندیداها رعایت شده است :
۱- مسعود پزشکیان :
در مناظرات صورت گرفته نقش او مرا یاد ایام کودکی ام می اندازد. آخر بازی مان همه اش دعوا و مرافعه و در نهایت قهر بود. در این میان یکی از ما میدان دار شده و بر طبل رفاقت می کوفتیم. عبارت ( بیایید با هم دوست باشیم) برای ما بچه های گذشته عبارت آشنایی است. ظاهراً پزشکیان ماموریتش در بازی سیاست، همین جمله است که مدام تکرار می کند. هرچند زاکانی به او چشم غره رفته و می گوید (بیایید شوخی نکنیم)، استثناً در این یک مورد حق را به جانب زاکانی می دهم.
در کمپین انتخاباتی پزشکیان تنها پاس گلی که به او داده شد اما پزشکیان به آن اعتقادی نداشت، ۸دقیقه صحبت های طوفانی ظریف بود و لاغیر. پزشکیان تاکید دارد که اصلاح طلبان از او حمایت کرده اند ولی به صراحت خود را نامزد اختصاصی آنان نمی داند و ظاهراً اصلاح طلبان هم در رودربایستی و بلاتکلیفی گیر کرده اند. پزشکیان خود را ( صدای بی صدایان ) می داند، هرچند تاکنون از او صدای واضحی نشنیده ایم و در حقیقت آنچه دیده ایم بی صدایی است، وای به حال بی صدایانی که به او امید بسته اند.
۲- مصطفی پور محمدی :
شاید همانطور که از قبل هم پیش بینی می شد، پدیده این مناظرات پورمحمدی باشد. او با جسارت بیشتری سخن می گوید و می تواند در مناظرات پیش رو حقایق و برگ های برنده بیشتری از آنچه در مورد جلیلی و اف.ای .تی .اف گفت رو کند. صرفنظر از پیشینه ی امنیتی اش که شهاب اسفندیاری رئیس دانشکده صدا و سیما و دوست برادران جلیلی با انگشت گذاردن بر آن می خواست او را در مخمصه بیاندازد، اما توفیقی نیافت و پورمحمدی آن را نقطه قوت حیات سیاسی اش دانست. کاری که اسفندیاری در رابطه با فاضلی مشاور پزشکیان توانست انجام دهد و فاضلی عنان از کف داد. محمد فاضلی باید بداند که عرصه سیاست صبوری می خواهد و شاید بهتر است همان فاضلی شبکه های مجازی باشد.
۳- سعید جلیلی :
او برای خود و حواریون اش آرمانشهری ایدئولوژیک ساخته و پرداخته، ولی به مانند معلمی است که قدرت انتقالش ضعیف است. از طرفی اصولاً دانش آموزان را در باغ بیانات اش نمی بیند و ایضاً دانش آموزان نیز او را. بنظر می آید در این مناظره ها چندان سازش کوک نیست. او وقتی از حوزه بهداشت و درمان و مشکلات آن سخن می راند به جاده خاکی زده و تنها از جاده های خراب و آمار مصدومان و فوتی ها می گوید.
۴-علیرضا زاکانی :
در دوره پیشین انتخابات یارانش او را مفتخر به لقب تانک انقلاب کردند، در این دوره بدون کوچکترین تغییری همان نقش را ایفاء می کند. او بیشتر در مناظره ها گرد و خاک می کند و عجالتاً هم دیواری کوتاه تر از روحانی پیدا نکرده است. از طرفی وعده های رایگان سازی اش هم نقل محافل است، هرچند داغ ترین آن در مورد زنان باردار به خاطر لغزش زبانی در گفتار، موضوع طنز شبکه های مجازی است. لیکن وعده ۲۰ گرم طلا معادل ۱۱۰ میلیون تومانی که گفت با حساب کتاب ما و نرخ طلای هر گرم سه میلیون و پانصد هزار تومان کنونی نمی خواند. توئیت مصطفی پور محمدی در مورد او : ( ای کاش خودتان پوششی نبودید / ای کاش وعده هایتان پوشالی نبود ) هم جای تامل دارد.
۵- امیر حسین قاضی زاده هاشمی:
در مورد ایشان بتصورم تا حال شاه بیت سخنان اش تبریک پیروزی تیم ملی والیبال و بهتر بودن مربی داخلی از مربی خارجی است. از طرفی در نگاهش پشیمانی از وعده انتخاباتی دوره قبل که ۳ روزه بورس را سامان می دهد، موج می زند.
۶- محمد باقر قالیباف:
در این دوره از انتخابات بنظر می آید کاپیتان دکتر قالیباف در هیبت همان انتخابات سال ۱۳۸۴ ظاهر شده ولی این دفعه با اطمینان بیشتری از پیروزی سخن می گوید. بنابراین محتاطانه وعده هایی به مردم می دهد هرچند به غلظت و شوری وعده های زاکانی نیست. پیش از شروع تبلیغات تصور می شد که دوگانه قالیباف-پزشکیان شکل گیرد ولی برخلاف انتظار آنها تنها نامزدهایی هستند که در مناظرات مُهر تایید بر گفته های هم می زنند. قالیباف مفتخر به توان مدیریتی و اجرایی اش است. در بیلبوردهای تبلیغاتی اش نوشته ( تهران را ساختیم/ ایران را هم می سازیم) شعار قشنگی است هرچند باید به کمپین تبلیغاتی اش تذکر دهد که چگونه به طور تعجب آوری در این تابلوها ( ایران) را بسیار کوچکتر از ( تهران) نوشته اند. او می خواهد کیک اقتصاد را بزرگتر کند تا همه از آن حظی ببرند هرچند باید مراقب افراد رژیمی باشد تا خامه و شکر زیادی اش موجب سکته نشود.
*روزنامه نگار و دانشیار دانشگاه
نظر شما