یادداشت اختصاصی از مهتاب دهقانی
سلام بر تو ای خورشید تابان خراسان
یا امام رضا! همراه با کبوتران حرمت، محزون و گریان، دل را به دور بارگاه تو پر مى دهیم تا با زمزمه ملائک همراه شویم. در این شب ها که همه ما در حال و هوای حرم امام رضا علیه السلام هستیم، کبوتر دل را به سمت مشهدالرضا روانه می کنیم
از مدینه تا توس، مرورت مى کنم و ثانیه هاى سترگ ولایتت را مى ستایم. هشتمین ستاره در آسمان فیروزه و لبخند، رودها همچنان بزرگى ات را روانند. مى آیى و دروازه هاى آفتاب گشوده مى شوند. زمزمه نامت وسیعمان مى کند. در جای جای خراسان، نشان مظلومیتت پیداست. کوچه های توس، آخرین گام‌های مقدست را به مویه نشسته است.
تو، صدای غریب خراسانی در هیاهوی بی سرانجام فریادها و پچپچه ها؛ آن نخل تناوری که شاخه های ابدی‌ات را خزانی نیست. خیابان‌های نور، به گلدسته های به خورشید رسیده‌ات ختم می شوند. تو آرامش دل‌های زخمی و بی‌قراری هستی که طنین ناله هایشان، در جان ضریحت می‌پیچد. از آن سوی آبی‌ها نگاهمان کن، که سخت آرزومند توایم و نیازمند. زمین، ریشه علوى ات را بر خویش مى بالد. آسمان، شاخه هاى هاشمى ات را به تحسین، ستاره مى پاشد اى آن‌که ابهتت، تار و پودمان را به سکوت مى خواند. اى آن‌که زمزمه نامت، وسیعمان مى کند، باران کرامتت را بر ما بگستران تا از تشویش این همه، در دور دست آرامش ساکن شویم. ما را بخوان به بلنداى افق دریایى ات و از انزواى این همه تاریکى، رهایمان کن.
سلام بر تو که مهربانی هایت از شمار زائران انبوهت بسیار بیشتر است. سلام بر تو ای خورشید تابان خراسان که تمام انگورها، مرثیه خوان واپسین لحظات تو اند. قلب تو رافتى به توان بى نهایت است. طفل هاى بى پناه حاجت ما را دریاب و شفاعتمان را بپذیر. حتی اگر به آخر خط هم رسیده ای، آنجا برای عشق شروعی مجدد است.
یا امام رضا! همراه با کبوتران حرمت، محزون و گریان، دل را به دور بارگاه تو پر مى دهیم تا با زمزمه ملائک همراه شویم. در این شب ها که همه ما در حال و هوای حرم امام رضا علیه السلام هستیم، کبوتر دل را به سمت مشهدالرضا روانه می کنیم تا همنوا با زائرین و مجاوران حرم رضوی در سوگ امام رئوف بنشینیم و از خوان گسترده کرمش توشه ای برداریم.
نظر شما